بهائیت در ایران : از جمله آموزه‌های استعمار پسند فرقه‌ی بهائیت، ترک تمامی تعصبات، از جمله تعصبات ملّی و وطنی است. حسینعلی بهاء در این خصوص می‌گوید: «آن‌که، تعصب جنسی، تعصب دینی، تعصب مذهبی، تعصب وطنی و تعصب سیاسی ، هادم بنیان انسانی است و تعصب، مخرب اساس نوع بشر است؛ از هر نوع که باشد».[1]

نگاه‌ مرجعیت‌ شیعه‌ بعد از شهریور ۱۳۲۰ به‌ بهائیت‌ نیز یك‌ نگاه‌ دین‌مدارانه‌ بود. از آن ‌جهت‌ مخالف‌ بودند كه‌ آنها را یك‌ گروه‌ بدعت‌گذار و دین‌ساز می‌دانستند كه‌ مكتب‌ آنها بر هیچ ‌بنیاد دینی‌ و كتاب‌ آسمانی‌ بنیان‌ نیافته‌ بود.

بهائیت در ایران ، حجت‌الاسلام والمسلمین روح‌الله حسینیان رئیس مركز اسناد انقلاب اسلامی چندی قبل طی یادداشتی به تلاش روحانیت شیعه برای مبارزه با بهائیت در طول تاریخ و ضرورت مبارزه‌ با بهائیت از دیدگاه روحانیت می‌پردازد كه مشروح آن را در زیر می‌خوانید:

 بهائیت در ایران برداشت شده از پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب: مهم‌ترین مسأله برای اثبات ادعای نبوت بهاءالله، خدشه وارد کردن به مسأله‌ی خاتمیت است و اینکه پیامبر گرامی اسلام (صلی ‌الله ‌علیه ‌و ‌آله) آخرین فرستاده خدا نبوده است. سيد کاظم رشتي که به قول مورخين و نويسندگان بهائی، استاد علی محمد شیرازی و به گفته خود علی محمد شیرازی، مبشر او است، در ابتدای کتاب مجموعة الرسائل خویش، در ضمن وصيت خود می‌گويد: «و سپس امام دوازدهم حضرت حجت بن ‏الحسن که هادی و قائم منتظر است و خداوند به وجود او روی زمين را از عدل پر می‌کند، بعد از غلبه‏ جور و ظلم و آن حضرت زنده است و نخواهد مرد تا هنگامی که جبت و طاغوت را از ميان بردارد و شهادت می‌دهم که شريعت اسلام تا روز حساب باقی خواهد بود.»[1]

 کوتاه اما جالب و خواندنی

 بهائیت در ایران :  با توجه به این‌که سن تکلیف در اسلام بر اساس بلوغ تعیین می‌شود، باید توجه داشت وقتی نشانه‌های بلوغ (حداقل این علامت‌ها، احتلام برای پسران و حیض برای دختران است) حاصل شود، شخص به سن تکلیف رسیده است. البته در دین اسلام، غیر از نشانه‌های طبیعی، معیار سنی برای بلوغ پسران و دختران نیز در نظر گرفته شده است؛ پس اگر دختر یا پسر نشانه‌های طبیعی بلوغ را نداشتند و به سنی که در شرع برای تکلیف آنان مشخص شده است، برسند، باید همانند یک مکلف، به وظایف شرعی خود عمل کنند. [1]