×

هشدار

JUser: :_بارگذاری :نمی توان کاربر را با این شناسه بارگذاری کرد: 667

دلنوشته های یک مستبصر بهائی

یکشنبه, 17 آبان 1394 23:36 نوشته شده توسط  اندازه قلم کاهش اندازه قلم کاهش اندازه قلم افزایش اندازه قلم افزایش اندازه قلم

دلنوشته های  یک مستبصر بهائی

بلاهت و سادگی و حماقت بیش از اندازه ای که در عموم بهائیان ایران مشاهده نمودم به حدی است که می توان گفت بهائی ها بی مغز تر و بی فکرتر از تمام مذاهب و ادیان قدیم شمرده می شوند.

بهائیت در ایران : یک مستبصر بهایی که نخواست نامش فاش شود در مورد بازگشت به اسلام و عوامل انزجارش از فرقه بهائیت، یادداشتی نوشت که در ادامه می خوانید:

دوستانم همیشه از من سوال می کردند که چرا از بهائیت و بهائیان کناره گیری کردم و از این فرقه اعلام برائت و انزجار کردم. همیشه دنبال فرصتی بودم تا چند خطی در مورد این موضوع بنویسم.حال مجالی دست داد تا به این مهم بپردازم. عوامل مهم و متعددی دخیل در این ماجرا بود که به مهمترین این عوامل و انگیزه ها میپردازم:

1-بلاهت و سادگی و حماقت بیش از اندازه ای که در عموم بهائیان ایران مشاهده نمودم به حدی است که می توان گفت بهائی ها بی مغز تر و بی فکرتر از تمام مذاهب و ادیان قدیم شمرده می شوند. دلیل عرض فوق اینکه یکی به یک خواب بی اساس و یکی به یک شعر نامعلوم و یکی به یک حدیث مجهول مغلوط و یکی به یک غذای چرب و شیرین و جمعی به صرف توارث از پدر و مادر گمراه به این مسلک گرویده اند.

مردمان فاضل و محیط و صاحبان ذوق و وجدان آزاد و دماغ های فلسفی و علمی در تمام بهائیان نه تنها من ندیده ام بلکه احدی هم ندیده است و نشنیده که معلومات این قوم عبارت از حفظ الواح و عبارات عجیب و غریب میرزا حسینعلی نوری و حکایات و مراسلات میان خالی و متقلبانه عباس افندی است و علم اولین و آخرین را هم محصور در همین ها می دانند.

2- اضطراب و تشویش تاریخ بهائی و تقلبات و نیرنگ های میرزا حسینعلی و پسرش در مستور داشتن حقایق تاریخی که مربوط به این حادثه بوده چنانکه مراجعه به بیان فارسی و مناقشات بین ازلی و بهائی و رساله عمه و هشت بهشت و نقطة الکاف ادوارد براون و کتاب بدیع میرزا حسینعلی این مساله را روشن می کند.

3- آیات و کلمات بی روح و خنک و غلط عربی و فارسی جناب میرز است از قبیل اقدس و لوح مبین و لوح ناصر الدین شاه که در آن خود را غلام حلقه به گوش شهریار زمان می خواند. و رساله سوال و جواب که اختلاف با اقدس داردو سایر الواح متفرقه مشار الیه...

یک عبارت در ابتدای کتاب اقدس دارد که خیلی مضحک و عجیب است. مضمونش این است:(( همه کس باید مرا بشناسند و سپس اوامر را اطاعت نمایند. هر کس یکی از این دو امر را فاقد شد از اهل ضلال است. )) بهائی ها به یک قسمت از این مطلب کاملا توجه نموده و رفتار می نمایند و آن این است که هر کس و هر که ایشان را نشناسند از اهل ضلال است و لو صاحب جمیع اعمال و اخلاق حسنه و دارای تمام فضایل و کمالات باشد. مثلا تولستوی، شبلی شمیل، جرجی زیدان، سید جمال الدین، شیخ محمد عبده، ...و هزاران شخصیت دیگر که هر یک در مقام خود از رجال بزرگ عالم شمرده شده و باید مورد احترام ملل دنیا واقع گردند در نزد بهائیان از اهل ضلال محسوب شده و وجودشان به پشیزی ارزش ندارد. زیرا در دوره ظهور جمال مبارک واقع شده و او را قبول نکرده اند که خدای غیب و منبع لایدرک است!!!

قانون و اصول دزدی حضرات که خیلی در نظر خودشان بزرگ است نیز یکی از علل انزجار بنده و هر عاقلی است.

عباس افندی در سفر اروپا و آمریکا یک عده تعالیمی که اساس آن را فلاسفه بزرگ قرن نوزدهم نهاده و رفته اند به خود و پدرش نسبت داده و در مقابل اشخاص بی خبر مدعی است که مخترع و مبدع این تعالیم جناب میرزا خداست. و این مطالب را خود و پدرش از ترجمه های مصری که در فلسطین و سوریه منتشر شده است فرا گرفته است و صورت های دیگری به آن داده و به خود نسبت می دهند. از جمله آنها تحری حقیقت است. و این نزد هر عاقلی ثابت است که انسان باید حقیقت جو باشد و محدود و متعصب و تنگ نظر نباشد ولی در نزد بهائیان یک معنی مخصوص دارد و آن این است که مردم فورا بهائی شوند و در این مذهب ثابت باشند بدون اینکه حق چون و چرا در مطالب و مسائل آن داشته باشند.

5- صلح عمومی و نظر محبت به اجانب و هر ملتی که روی کار و مصدر امر است و عدم مداخله در امور سیاسی نیز یکی از چیزهایی است که مرا خیلی عصبانی می دارد. در یک مملکتی که ضعف و وهن افراد آن بواسطه حوادث بسیاری بی نهایت شده و یک عده احمق شب و روز حس وطنخواهی و استقلال شخصی و فردی و رشد فکری و مبارزه حیاتی و تزاحم اجتماعی به طور طبیعی و بی غیرتی و خدمت به هر اجنبی و دوستی و محبت خالص تمام ملل دعوت می نماید. من نمی گویم بشر را باید دشمن داشت بلکه می گویم بنی آدم اعضاء یکدیگرند ولی می گویم دشمن مملکت دشمن سعادت و دشمن ثروت را باید دشمن داشت و تا آخرین نفس بر خلاف او کوشش کرد.

ولی بهائی ها می گویند انسان باید مظهر محبت محض بوده فقط دوستی کند و لو دیگران دشمنی نمایند. این هم در مقام لفظ و قول است نه در مقام عمل زیرا عمل ایشان در جمیع موارد بر خلاف قولشان است.

برداشت شده از فرقه نیوز

 

خواندن 934 دفعه
این مورد را ارزیابی کنید
(0 رای‌ها)

معرفی رهبران بهائیت

  • زرین تاج قزوینی

     

    زرین تاج قزوینی (فاطمه یا ام السلمه) مشهور به طاهره قُرهالعَین یا طاهره بَرَغانی (زاده 1228 قمری برابر با 1823 میلادی در قزوین - درگذشته 1268 قمری برابر با 1850 میلادی).

     

    ادامه مطلب...
  • شوقي افندي

    شوقي افندي ملقب به شوقي رباني (1314-1377/1336ش) فرزند ارشد دختر عبدالبهاء بود که بنا به وصيت وي، در رساله اي موسوم به الواح و وصايا به جانشيني وي منصوب شده بود.

    ادامه مطلب...
  • علی محمد باب

    علی محمد باب شیرازی، موسس بابیت است. او شاگرد سید کاظم رشتی بود که با بهره گیری از افکار شیخیه، ادعای بابیت، امامت، خدایی و … کرد و در آخر توبه نامه نوشت و خود را هیچ دانست.

    ادامه مطلب...
  • سید کاظم رشتی

    سيد كاظم رشتي بن سيد قاسم بن سيدحبيب از سادات حسيني مدينه ، زبده ترين شاگرد شيخ احمد احسائي بود که پس از مرگ شيخ رهبري  شيخيه را برعهده گرفت.

    ادامه مطلب...
  • عباس افندی (عبدالبهاء)

    عباس افندي (1260-1340) ملقب به عبدالبهاء، پسر ارشد ميرزا حسينعلي است و نزد بهائيان جانشين وي محسوب مي گردد.

    ادامه مطلب...

مبارزان با بهائیت

cache/resized/ccaca808332350bd352314a8e6bdb7dd.jpg
یکی از حوادث مهم زندگی آیت الله بروجردی تقارن سال
cache/resized/a2c88199bdee2998adc4f97d46fdb662.jpg
ملا محمد سعید بارفروشی معروف به سعید العلما یکی