كودكان طعمه ­هاي جديد تشكيلات بهائيت

نوشته شده توسط زهرا سادات موسوي

رگ حيات هر فرقه­اي تبليغ و بازسازي ذهني است. فرقه­ها در ابتدا ظاهري جذاب از خود نمايش مي­دهند و پس از فريب، فرد را بازسازي ذهني مي­كنند به طوري كه هويت فرد را از بين مي­برند تا ديگر مثل گذشته عمل نكند سپس مجموعه­اي از رفتارها، گرايشات و عقايد مورد قبول فرقه را جايگزين آن مي­كنند.

فرقه­ها از اعضا انتظارات مختلفي دارند از جمله وابستگي كامل به فرقه و صرف كردن وقت، انرژي، پول  و ساير منابعشان براي اهداف تعيين شده فرقه.[1]

افراد بالغي كه وارد فرقه مي­شوند ممكن است  روزي به خود آيند و هويت از دست رفته خود را به ياد آورده و دوباره به  آن بازگرداند كه اين خطري براي فرقه محسوب مي­شود و از  اين رو توجه فرقه­ها به كودكان معطوف شده  تا بتوانند از ابتدا هويت مورد نظر خود را براي آنها تعريف كنند. كودكان طعمه­هاي مناسبي براي فرقه­ها هستند زيرا توانايي تشخيص خوب و بد را به طور كامل ندارند . شخصيت آنها هنوز شكل نگرفته، توانايي تجريه تحليل اعمال بزرگسالان را ندارند. به راحتي مي­توان آنها را با سوء استفاده از احساساتشان گمراه كرد و به سادگي متقاعد مي­شوند كه هر وظيفه­اي را كه از آنان خواسته شود  ،انجام دهند و ... همه اينها باعث مي­شود درصد خيانت آنها به تشكيلات فرقه و جداشدن از آن درآينده كمتر باشد.

بازسازي ذهني كودكان از جنايتكارانه­ترين  نوع تجاوز به حقوق بشر است. در واقع، كودكان فرقه به تمام معنا قرباني هستند.

يكي از فرقه­هايي كه مي­توان باز سازي ذهني كودكان را در آن به وضوح مشاهده كرد، تشكيلات بهائيت است. در آموزه­هاي تبليغي اين فرقه مشهود است كه بهائيان سعي در برقراري  ارتباط با افرادي دارند كه در ضمن سادگي و نداشتن معلومات مذهبي، افرادي باشند كه بتوانند با ابراز علاقه و محبت­هاي نمايشي و دروغين، موجبات ارتباط صميمانه با آنها را فراهم آورند. ( كتاب دوم، طرح روحي «قيام به خدمت»)

در اين دسته­بندي تشكيلات ،افرادي همچون كودكان، افراد مسن رنج ديده از تنهايي، نوجوانان و كساني كه در زندگي روزمره خود دچار مشكلاتي از قبيل فقر، قرض، دوري از وطن و خانواده و ... هستند قرار دارند.

خانم مهناز رئوفي كه خود را از مرداب اين فرقه بيرون كشيده و به آغوش پرمهر اسلام بازگشته، مي­گويد:« زماني كه معلم مهد كودك بهائيان شدم برنامه­هايي كه به من مي­دادند تا به بچه­ها بياموزم كاملا در راستاي بازسازي ذهني آنها بود و من مي­ديدم كه چگونه از سه سالگي، كودكان را نسبت به اسلام و مسلمانان بدبين مي­كردند و مغز كوچك آنها را با خرافات و اوهامي كه ارمغان بهاء و عبدالبهاء (سركردگان فرقه بهائيت) بود پر مي­كردند و با آوردن مثال­ها و بيان داستان­هايي، آنان را از خارج شدن از بهائيت مي­ترساندند و با وجود اين ترسي كه از انتخاب راهي به جز راه بهاء در دل كودكان مي­انداختند و با وحشتي  كه آنان از طرد شدن و اخراج شدن از خانه و خانواده داشتند ، شعار بي­اساس «تحري حقيقت» را سرمي­دادند و به ظاهر وانمود مي­كردند كه بهائيان در 15 سالگي  پس از تحري حقيقت مي­توانند راه خود را انتخاب كنند. در حالي كه هيچ كدام از  بهائيان حق نداشتند كتاب­هاي ساير جوامع را مطالعه كنند، حق نداشتند كتاب­هاي رديه را كه بيشتر، بهائيان مسلمان شده آنها را نوشته بودند مورد مطالعه قرار مي­دهند.»

تشكيلات بهائيت براي تحت كنترل داشتن پروسه جذب افراد، طرحي را با عنوان« طرح روحي» در اختيار اعضا  گذاشته است چنانكه يكي از نويسندگان بهائي هدف اين طرح را چنين توصيف مي­كند:

اجراي طرح روحي در ايران و دعوت از غير بهائيان براي شركت در آن، با هدف  اصلي تجهيز اعضا براي ورود عملي و برنامه­ريزي شده در سطح وسيع وتشكيل حلقه­هاي تبليغي با غير بهائيان است. [2]

البته تنها راه هدايت اعضا از طرف تشكيلات بهائيت طرح روحي نيست بلكه در پيام­هايي كه ساليانه براي بهائيان فرستاده مي­شود سعي مي­كنند موجبات آسودگي خاطر حاميان خود را فراهم كنند.

تشكيلات بهائيت براي دستيابي به اهداف  خود برنامه­اي بلند مدت را دنبال مي­كند،  برنامه­اي كه از بازسازي ذهني نسل آينده فرزندان ايران شكل گرفته است. [3]

فرقه بهائيت سعي مي­كند در پوشش سازمان­هاي مردم نهاد خيريه و دفاع از حقوق كودكان و شر ضعيف در جامعه فعاليت كند و با در اختيار گذاشتن پول و بمباران  محبتي پوچ، خانواده­ها را به سمت خود كشانده و با آموزش كودكانشان روح آنان را به اسارت  خود درآورد. [4]

نكته قابل توجه اين است كه تسجيل شدن افراد (بهائي شدن به صورت رسمي ) و يا شركت در جلسات، ديگر براي تشكيلات  اهميت چنداني ندارد ، آنها تفكر افراد جامعه را مي­خواهند كه  اين با پرورش كودكان آسان­تر مي­شود. [5]

در همين راستا اين قوم مسخ شده به دستور تشكيلات و رهبرانشان سعي مي­كنند در مهدكودك­ها نفوذ و با آموزش شعر و قصه­هايي مطابق با آموزه­هاي پوشالي­شان در ذهن كودكان رسوخ كنند حتي اگر بعدها اين كودكان بهائي نشوند خاطرات شيرين كودكي شان همراه با سايه­اي از تشكيلات  بهائيت خواهد بود واين مي­تواند دليلي بر بي­تفاوتي فرد نسبت به فعاليت­هاي مزدورانه اين فرقه در جامعه شود.

در پي خبرهايي كه از فعاليت بهائيان در مهد كودك­ها برخروجي خبرگزاري­ها قرار گرفت. وزير محترم اطلاعات در تاريخ 18 مراد سال 1389 نسبت به راه­اندازي مهد كودك و مدارس غير انتفاعي توسط بهائيت هشدار داد. [6]

چقدر توجه داشتيم؟!

بياييد خودمان را جاي پدر ومادراني بگذاريم كه به اميد كمك به تربيت صحيح،  فرزندانشان را در ساعاتي از روز به مهد كودك مي­سپارند و پس از مدتي متوجه رفتار متفاوت كودك خود مي­شوند.

قطعا سكوت والدين و مدافعان حقوق كودك، مسئولان، روشنفكران، نويسندگان و هر انسان شرافتمندي كه ذره­اي قلبش براي كودكان مي­تپد و به مسموميت اعتقادات اين فرقه آگاه است، بزرگترين  خيانت به كودكان و آينده ايران عزيزمان محسوب مي­شود.