مرحومه حوري كرمي:

يك قدم برداشتم و مسلمان شديم حالا  بايد يك قدم بزرگ­تر برداريم و مؤمن شويم.

شفافيت: خانم حوري كرمي، بهائي­زاده­اي شيرازي بود كه در سال 1378 رسما از تشكيلات  بهائيت تبري جست و به دين مبين اسلام مشرف شد . اين بانوي تازه مسلمان همراه دو فرزند 10 و 15 ساله خود پس از اعلام برائت از فرقه ضاله بهائيت،  توسط همسر بهائي­اش  از خانه بيرون و آواره  كوچه وخيابان شد.

او سال­هاي بسياري را در رنج و سختي سپري كرد اما هيچگاه از انتخاب راهي كه در پيش گرفته بود ، پشيمان نشد و حتي لحظه به لحظه بر اعتقاد و ايمانش به دين اسلام و مذهب حقه شيعه افزوده شد.

خانم كرمي با سعي و تلاش فراوان براي بدست آوردن رزق و روزي  حلال توانست نانوايي كوچكي را راه­اندازي كند و امورات خود و دو فرزندش را بگذراند  . او حتي با پختن نان و كار در نانوايي نيز عشق و شورش را نسبت به اسلام، تشيع و مولايش صاحب­الزمان(عج) نشان مي­داد چرا كه صبح روزهاي جمعه با اين نيت كه مردم مسلمان براي خواندن دعاي ندبه از خواب برمي­خيزند و صبحانه مي­خورند ، نان صلواتي توزيع مي­كرد.

اقدامات اين شيرزن براي كمك به قربانيان فرقه ضاله بهائيت و آگاهي و شفاف سازي براي جوانان مسلمان در مورد دامي كه بهائيت بر سر راه آنان قرار مي­دهد، خاري در چشم تشكيلات بهائيت بود. نقطه اوج داستان  زندگي خانم كرمي آنجاست كه او علاقه عجيبي  به امام عصر (عج) در دل داشت و در مدتي كه مسلمان شده بود بارها به مسجد مقدس جمكران رفته بود و سرپرست چندين كاروان سفر به مشهد مقدس و قم بود. او در مرداد ماه سال 1390 تصميم مي­گيرد اين بار به تنهايي به پابوس امام هشتم برود و در مسير برگشت با امام زمان خود در مسجد مقدس جمكران خلوت كند. عشق به خدا و اسلام آنقدردر وجودش شعله دوانده بود كه گويي  ازخدا خواسته بود او را هر چه زودتر پيش خود ببرد . حوري كرمي در چهارم رمضان سال 1432 در مسير برگشت از شهر قم  و مسجد مقدس جمكران تصادف مي­كند و به آرزوي دروني­اش مي­رسد.

تشييع جنازه اودر زادگاهش شيراز برگزار مي­شود . تشييع جنازه­اي باشكوه، مراسمي در خور و شأن يك مسلمان واقعي. اطرافيانش همه از رفتن او غصه­دار و داغدارند و بسياري به حالش غبطه مي­خورند. حوري كرمي كه حالا بر روي سنگ قبرش نوشته­اند: فرزند روح­ا... ،بهائي زاده­اي بود كه عاقب به خير شد و مسلمان مرد.

صحبت­هاي سارا و عرفان كرمي ، خاطرات و حرف­هاي شنيدني از زندگي مادری مهربان  

سارا:

درآن لحظات پرتلاطم اطميناني كه مادرم به ما مي­داد، آرامش  را براي ما به وجود آورد.

ما به كسي تكيه كرده بوديم كه مطمئن بوديم پشتمان ايستاده است.

عرفان:

از لحظه­اي كه داشتنش را حس كردم تا زماني كه او را به خاك سپرديم همه­اش  خاطره بود. هر كس تا وقتي مادر و پدرش هستند بايد قدردان آنها باشد و به آنها بگويد چقدر دوستشان دارد.

برای این مادر دلسوز همنشینی با ائمه (علیهم السلام )  و برای فرزندانش آرزوی صبر و شکیبائی و استواری در مسیر نورانی قرآن را خواستاریم .