بهائیت در ایران : برخی از دوستان سؤال کردند که برای
چه وقت صرف می کنید و با بهائیت مبارزه می کنید ؟ ! مگر بیکار هستید؟ بهتر نیست
کارهای ارزشمند دیگری انجام دهید؟ و ...البته این دوستان خودشان را مسلمان معرفی
کرده بودند.
خدمت این عزیزان بایستی عرض شود :
اولاً در آیات و روایات به ارشاد و امر به معروف و نهی از منکر تٲکید زیادی شده
است، به عنوان نمونه می توان به موارد زیر اشاره نمود:
1- در آیه ی 104 سوره ی آل عمران آمده:
" وَلْتَكُن مِّنكُمْ أُمَّةٌ یَدْعُونَ إِلَى الْخَیْرِ وَیَأْمُرُونَ
بِالْمَعْرُوفِ وَیَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَأُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ"
باید از میان شما، جمعى دعوت به نیکى، و امر به معروف و نهى از منکر کنند! و
آنها همان رستگارانند.
2- در آیه ی 71 سوره ی التوبه نیز آمده:
"وَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِیَاء بَعْضٍ یَأْمُرُونَ
بِالْمَعْرُوفِ وَیَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَیُقِیمُونَ الصَّلاَةَ وَیُؤْتُونَ
الزَّكَاةَ وَیُطِیعُونَ اللّهَ وَرَسُولَهُ أُوْلَئِكَ سَیَرْحَمُهُمُ اللّهُ
إِنَّ اللّهَ عَزِیزٌ حَكِیمٌ"
مردان و زنان باایمان، ولىّ (و یار و یاور) یکدیگرند؛ امر به معروف، و نهى از
منکر مىکنند؛ نماز را برپا مىدارند؛ و زکات را مىپردازند؛ و خدا و رسولش را
اطاعت مىکنند؛ بزودى خدا آنان را مورد رحمت خویش قرارمىدهد؛ خداوند توانا و حکیم
است!
3- همچنین در آیه ی 17 سوره ی لقمان آمده:
" یَا بُنَیَّ أَقِمِ الصَّلَاةَ وَأْمُرْ بِالْمَعْرُوفِ وَانْهَ عَنِ
الْمُنكَرِ وَاصْبِرْ عَلَى مَا أَصَابَكَ إِنَّ ذَلِكَ مِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ"
پسرم! نماز را برپا دار، و امر به معروف و نهى از منکر کن، و در برابر مصایبى
که به تو مىرسد شکیبا باش که این از کارهاى مهمّ است!
با توجه به آیات بالا مشخص می شود که امر به معروف ونهى از منكر بر همهى مردان
وزنان با ایمان واجب است و كسانى كه براى رشد و اصلاح جامعه دل مىسوزانند،
رستگاران واقعى هستند وگوشهگیرانِ بىتفاوت را از این رستگارى سهمى نیست. توجه
داشته باشید که امر به معروف و نهی از منکر ارشاد و هدایت است.( سایت خبرگزاری
شـبـــسـتـان)
و اما روایاتی که در این زمینه آمده است:
1- قال ٲبو محمّد علیه السلام : قال الحسین بن علیّ صلوات الله علیهما
لرجل: ٲیّهما ٲحبّ الیک:
رَجُل ٌ یَرُومُ قَتلَ مِسکِینٍ قَد ضَعُفَ ٲ تُنقِذُهُ مِن یَدِهِ؟
ٲو ناصِبٌ یُریدُ ٳضلالَ مِسکِینٍ مِن ضُعَفاء شیعَتِنا تَفتَحُ عَلَیهِ ما
یَمتَنِعُ بِه و یُفحِمُهُ و یَکسِرُهُ بِحُجَجِ اللهِ تعالی؟
قالَ : بَل ٳنقاذُ هَذاَ المِسکِینِ المُؤمِنِ مِن یَدِ هَذَا النّاصِبِ. ٳنَّ
اللهَ تعالی یَقُولُ:" مَن ٲحیاها فَکَٲنَّما ٲحیَا النّاسَ جَمیعاً" ٲی وَ مَن
ٲحیَاهَا وَ ٲرشَدَهَا مِن کُفرٍ ٳلَی ٳیمانٍ فَکَٲنَّما ٲحیَا النّاسَ جَمیعاً مِن
قِبَلِ (قَبلِ) ٲن یَقتُلَهُم بِسُیُوفِ الحَدیدِ.(بحارالانوار- ج2- ص9)
حضرت ابو محمد امام حسن عسکری از جدّ بزرگوارش حضرت حسین بن علی علیهم السلام
نقل می کند که به مردی فرمود:
کدامیک از این کار نزد تو محبوب ترند:
مردی که در پی کشتن شیعه ی مسکینی است که ناتوان شده است. آیا به نجات آن
مرد مسکین از دست آن قاتل اقدام می کنی؟
یا دشمنی که می خواهد درمانده ای از شیعیان ناتوان ما را گمراه کند و تو مطلبی
بر او می گشایی که آن مطلب با حجت های خدایی آن دشمن را از گمراهی شیعه ی ما باز می
دارد و بینی اش را به خاک می مالد و او را خرد می کند.
مرد دانا پاسخ داد: البته نجات آن درمانده ی مؤمن از دست آن دشمن نابکار محبوب
تر است. همانا خداوند می فرماید:" کسی که یک نفر را زنده کند ، گویا که تمام مردم
را زنده کرده است." یعنی کسی که او را زنده کند و از وادی تاریک کفر به سرزمین نور
ایمان ارشادش نماید ، گویا همه ی مردم را پیش از آنکه به ضربت شمشیر کشته
شوند ، زنده کرده است.
2- عن أبی محمد علیه السلام قال : قال علی بن أبی طالب علیه السلام : من قوى
مسكینا فی دینه ضعیفا فی معرفته على ناصب مخالف فأفحمه ؛ لقنه الله یوم یدلى فی
قبره أن یقول : الله ربی ، ومحمد نبیی ، وعلی ولیی ، والكعبة قبلتی ، والقرآن بهجتی
وعدتی ، والمؤمنون إخوانی .
فیقول الله: أدلیت بالحجة ؛ فوجبت لك أعالی درجات الجنة . فعند ذلك یتحول علیه
قبره أنزه ریاض الجنة . (احتجاج طبرسی – ج 1- ص18)
کسی که درمانده ای را در دین و ناتوانی را در معرفتش ، در برابر دشمن مخالف ما
توانا سازد تا آن دشمن را شکست دهد و به جایش بنشاند ؛ خداوند ، روزی که او را به
سوی گورش می فرستند ، به او تلقین می فرماید تا بگوید: الله پروردگار من است و محمد
پیامبر و علی ولی ّ من و کعبه قبله و قرآن موجب شادمانی و ذخیره ی من و مؤمنان ،
برادران من اند.
آنگاه خداوند خطاب به او می فرماید: حجّت را ادا کردی ؛ پس اینک درجات بالای
بهشت از آن توست . در این هنگام شاداب ترین باغ های بهشت ، برایش آماده می شود.
3- عن ابی محمد العسکری غلیه السلام قال: حدّثنی ابی عن آبائه، عن رسول الله
صلى الله علیه و آله انه قال اشد من یتم الیتیم الذی انقطع عن ابیه ، یتم یتیم
انقطع عن امامه، ولایقدر على الوصول الیه ولایدری کیف حکمه فیما یبتلى به من شرائع
دینه، الا فمن کان من شیعتنا عالما بعلومنا وهذا الجاهل بشریعتنا المنقطع عن
مشاهدتنا، یتیم فی حجره . الا فمن هداه وارشده وعلّمه شریعتنا کان معنا فی الرّفیق
الاعلى.( بحار الانوار- ج2- ص2)
حضرت ابو محمد ، امام حسن عسکری (ع) به واسطه ی پدران گرامی اش از رسول خدا(ص)
نقل می کند که آن حضرت فرمود:
یتیم تر از یتیمی که پدر از دست داده ، یتیمی است که از امامش به دور افتاده و
توانایی دست یابی به امامش را ندارد و نمی داند که حکم امام در آن چه که از شرائع
دینش به آن ها مبتلاست ، چیست؟
آگاه باشید هر کس از شیعیان ما که دانای به دانش های ما باشد و آن کس که نسبت
به شریعت ما نادان است و از دیدار ما به دور، آن فرد جاهل مانند یتیم بی پناهی است
که در دامان آن دانشمند پناه می گیرد.
آگاه باشید کسی که آن شیعه ی جاهل را هدایت کند و راه رشد و بالندگی را به او
بنمایاند و شریعت ما را به او بیاموزد ، همراه با ما در رفیق اعلی خواهد بود.
ثانیاً منتظران واقعی امام عصر(ع) در زمان غیبت ایشان ، باید نسبت به سایرین
خود را مکلّف و مسئول بداند . معصوم در روایتی فرموده اند:" هر کس انسانی را از
گمراهی به سوی هدایت نجات دهد ، گویی که او را زنده نموده"
آنها که در مسیر صحیح دینداری نیستند، مردگانی می باشند که زنده به نظر می رسند
و در منطق وحی به اینها زنده نمی توان گفت. پس وظیفه آنان که مورد لطف و عنایت
پروردگار قرار گرفته و توفیق درک وظیفه هدایت را پیدا کرده اند، این است که در این
مسیر همه تلاش خود را به کار ببرند و با همه همّت خویش در این راه بکوشند. (سلوک
منتظران – صفحات 287 و 288)
اگر ما بنشینیم و نگاه کنیم که جوان های مسلمان از بین می روند و بی دین می
شوند و تنها بگوییم:(( دین صاحب دارد، اگر خدا بخواهد دینش را حفظ می کند)) این حق
است؟! چه شده است که در مادیّات ، هیچ وقت مطالب را به عهده ی خدا نمی گذاریم؛ اگر
بچه ما مریض شود به بهترین دکتر مراجعه می کنیم و نمی گوییم اگر خدا بخواهد ، شفایش
می دهد ، ولی در معنویّات می گوییم خدا باید دینش را حفظ کند؟! خیلی جای تعجب است !
همه اینها فریب نفس است که پیغمبر اکرم (ص) آن را بزرگترین دشمن بشر معرفی کرده
است.(سلوک منتظران – صفحه 292)
ثالثاً بسیاری از علماء و اساتید ، بر مبارزه با بهائیت تٲکید داشتند ، از
جمله استاد علم و عمل مرحوم شیخ محمود حلبی(ره) که می فرمودند:" امروز امام
زمان(عج) از کسی جز این خدمت را نمی پذیرد و چیزی جز این انتظار ندارد. به
خدا قسم ! امروز تکلیف شرعی و دینی همه ما آن است که با بهائیت مبارزه کنیم."(
نشریه چشم انداز ایران- سال اول- ش2)
لذا مبارزه با بهائیت تکلیف شرعی و دینی همه ما است ، قطعاً انجام تکلیف شرعی
، وقت تلف کردن نیست. بنابر این وظیفه ی ما اینست که افرادی را که در دام بهائیان
گرفتار شده اند و به بیراهه رفته اند ، ارشاد و هدایت کنیم.