دراویش گنابادی جاپای بهائیت می گذارند

بهائیت در ایران : صلح عمومی و محکمه کبرای بین المللی یازدهمین اصل فرقه بهائیت است که امروزه توسط فرقه دراویش گنابادی باز نشر داده میشود .

عباس افندی فرزند ارشد بهاءالله بنیانگذار بهائیت در مورد صلح عمومی اینگونه می گوید:" تا صلح عمومی بلند نگردد و محکمه کبرای عالم انسانی تشکیل نشود و جمیع امور ما بالاختلاف دول و ملل در آن محکمه قطع و فصل نکردد؛ عالم آفرینش آسایش نیابد.

همچنین اموری که مورد اختلاف دول و ملل است، دران محکمه حل و فصل شود تا کار به جنگ و جدال نیانجامد و جهان به ماتم نوجوانان خود دچار نشود. در این حالت صلح عمومی تحقق یابد.

نمایندگان دولتها و ملتها که در این محکمه جمع می شوند باید قطع نظر از ملیت، خود را نماینده حقیقی نوع بشر دانند."

نورعلی تابنده قطب فرقه دراویش گنابادی نیز در اظهارات مشابهی درباره صلح عمومی می گوید:"در دوران اخیر بسیاری از بزرگان و رهبران جهان متوجه این مطلب شده اند. چنانکه پاپ فقید ژان پل دوم که انسانی دانا و متوجه این نکات بود بعد از مدت ها اختلاف بین فرق مسیحی، به بیت المقدس رفت و با بزرگان ارتدکس نیز ملاقات کرد. پیروان ادیان در عین اینکه هیچ کدام نباید از اعتقادات دینی خود دست بردارند، باید به اعتقادات دینی دیگران هم احترام بگذارند و همچنین باید با هم نحوه ای همکاری اجتماعی داشته باشند بدون اینکه عقاید خویش را ترک کنند و یا حتی تخفیف بدهد و این مطلب باید در ذهن همه متدینان وارد بشود. خوشبختانه در عرفان اسلامی همواره این مساله مورد توجه بوده و عارفان مسلمان با پیروان دیگر ادیان معاشرت داشتند و به آنها احترام مي‌گذاردند. و کتب عرفانی نیز موید صدق این کلام است.

وی در ادامه در بین نظریه جدایی دین از سیاست دقیقا همانند نظر عباس افندی که می گوید "نمایندگان دولتها و ملتها که در این محکمه جمع می شوند باید قطع نظر از ملیت، خود را نماینده حقیقی نوع بشر دانند" می گوید: بزرگان ادیان باید سعی کنند اعتقادات دینی از سیطره سیاست دور بشود و آلت دست هیچ یک از افکار و آرای مختلف سیاسی قرار نگیرند. البته انسان ها آزادند خودشان روش سیاسی و اجتماعی مورد قبول خویش را انتخاب کنند و از جنبه اعتقادی به یکی از ادیان الهی، متدین باشند ولی اینکه کسانی احساسات دینی را در هر قومی و هر ملتی تحریک کنند و از آن استفاده کنند، چنانکه این امر امروزه در عالم سیاست متداول است، امر خطرناکی است که هم اعتقادات مردم را خراب مي‌کند و هم امکان آن انتخاب اصلح را در اعتقادات برای مردم باقی نمی گذارد و حاصلش این است که جنگ بین پیروان ادیان را بیشتر مي‌کند. به این جهت است که کار بنیاد هماهنگی دینی بسیار ضروری است و صلح جهانی هم امکانی است برای این قبلی بنیادها که به جستجو و انتخاب اصلح ادامه دهند."

همان طور که از سخنان بزرگان دو فرقه بهائیت و صوفیه برداشت می شود، هر دو فرقه، طرفدار صلح کل هستند و به دنبال ایجاد یک حکومت اسلامی نبوده و تنها به یک دادگاه بی طرفی که فقط مانع جنگ شود اکتفا می کنند و به نقل از خانم زازار نورانی سخنگوی دراویش گنابادی در مصاحبه با سایت درداخل ایران در تفسیر صلح عمومی از نظر دراویش اینگونه ادعا می کند: ما باید با کناره گیری از سیاست و حکومت تنها در یک جا برویم به نماز و عبادت بپردازیم.

در این باره باید گفت این تفکر و طرزفکر از نظر اسلام کاملا باطل است هر چند در بیان و عمل دراویش گنابادی پارادوکس های فراوانی در این حوزه وجود دارد. از طرفی خداوند در رابطه با حکومت جهانی و صلح عمومی در قرآن اینگونه میگوید: نُريدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَي الَّذينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثين(سوره مبارکه قصص آیه 5) یعنی :و اراده ما بر اين قرار گرفته است كه به مستضعفين نعمت بخشيم و آنها را پيشوايان و وارثين روي زمين قرار دهيم. حال متوجه می شویم که صلح کل اسلام، یا اشاعه دین خود در کل جهان با کنار آمدن و طرفداری از ملت های منحرف دیگر سازگاری ندارد.