چرا بهائیت از روحانیت و شخصیتهائی مثل امیر کبیر کینه دارد

یک کارشناسان مذهبی "" ابهت علمی علما و هیبت و جلالشان باب را سخت به وحشت انداخت و از پاسخ به سئوالات ابتدایی صرف و نحو آنان عاجز ماند. ""

بهائیت در ایران : سید کاظم موسوی در خصوص مبانی وعقاید فرقه ضاله بهاییت گفت: بنده معتقدم که این فرقه ظاله هیچ گونه مبانی فکری و اعتقادی و دینی ندارد چراکه جنبه های غیر عقلانی آن بر جنبه های عقلانیش فزونی دارد.

این کارشناس مذهبی افزود: بهاییت به تدریج از صحنه های زندگی اجتماعی و سیاسی خارج می شد و در نهایت گرایش به این فرقه موجب جدا شدن مردم از دین و دینداری می گردد و پیوستن به مکاتب غیر دینی را تسهیل می نماید.

وی تصریح کرد: ایجاد ادیان و فرق ساختگی یکی از ترفندهای مرسوم دولت های استعمارگر برای به انحراف کشیدن جریان صحیح دینداری بوده است در حقیقت هدف کلی این بوده که فرق دست ساز در نهایت جایگزین ادیان الهی شده ویا حداقل چهره ادیان الهی را مشوش سازند.

موسوی با اشاره به تاریخچه فرقه بهاییت گفت: بنیان گذار فرقه بابیه، سید علی محمد شیرازی است، او جوان تاجری بود که در شیراز ادعا می کرد که همه جهان در انتظارش هستند. او اظهار می کرد که مقصد اصلی اش آماده کردن مردم برای ظهور بعد از خودش می باشد. محمد باب بعد از ادعاى بابيت امام زمان(عج)، ادعا می كند كه خود امام زمان است و كار را تا ادعاى نبوت پيش می ‏برد.

وی با بیان اینکه فشار علما موجب دستگیری علی محمد باب شد گفت: پس از مدتی وی به تهران اعزام شد، محمدشاه قاجار که از وجود او در تهران بیمناک بود او را از تهران به ماکو فرستاد تا در قلعه ای زندانی کند.

وی ادامه داد: پس از به سلطنت رسیدن ناصر الدین شاه در سال 1266قمری، علما تبریز باب را به حضور پذیرفتند تا بدانند این طلبه جوان کیست و چه می گوید، ابهت علمی علما و هیبت و جلالشان باب را سخت به وحشت انداخت و از پاسخ به سؤالات ابتدایی آنان عاجز ماند و به هیچکدام از این سوالات نتوانست به درستی پاسخ دهد.

این کارشناس مذهبی یادآور شد: پس از این، توبه و استغفار محمد باب آغاز شد. متن این نشست و توبه نامه وی هنوز در موزه مجلس شورای اسلامی موجود می باشد. پس از آن باب در قلعه چهریق زندانی بود و پیروان او در گوشه و کنار با نیروهای دولتی درگیر بودند نهایتا تصمیم بر این شد که علی محمد باب، به دلیل ادعاهای دروغین خود و نیز آشوبهایی که پیروان او در نقاط مختلف بر پا می داشتند اعدام شود و بدین سان وی در 27 شعبان 1266 در میدان عمومی تبریز به فرمان امیرکبیر(سیاستمدار شایسته وبا لیاقت تاریخ ایران) تیرباران شد و پرونده حیات این مدعی دروغین بسته شد.

گرفته شده از خبرگزاری بسیج