روزهای طلائی بهائیان موسوم به ایام هاء

بهائیت در ایران : کوتاه و خواندنی

اساس تقویم بهائی، سال شمسی است گرچه از آن تعبیر به سال بدیع می‌شود که ۳۶۵ روز و ۵ ساعت و تقریباً ۵۰ دقیقه است. تقویم بدیع شامل نوزده ماه نوزده روزه است که جمعاً ۳۶۱ روز می‌شود. چهار روز باقی مانده که در سال‌های کبیسه پنج روز می‌گردد، به «ایّام هاء» مشهور است. علی محمد باب زمان ایام هاء را در تقویم صریحاً معیّن نکرد. حسین علی بهاء در کتاب اقدس آن ایام را بلافاصله قبل از شهر العلاء که ماه صیام است، قرار داد: «اذا تمّت ایام الاعطاء قبل الامساک فلیدخلنّ فی الصیّام کذلک حکم مولی الانام؛ زمانی که ایام اعطاء ( ایام هاء ) قبل از روزهای امساک (روزه داری) به پایان رسید، پس وارد صیام می‌شود چنین حکم کرده مولای مردمان.»(۱)

بهاءالله از کتاب اقدس می‌نویسد: «انّا جعلناها مظاهر الهاء بین اللیالی و الایام؛ همانا آن را مظاهر (هاء) بین روزها و شب ها قرار دادیم). بنابراین ایام زائده در تقویم که به ایام هاء معروف است، امتیازش در این است که مظاهر حرف هاء است.»(۲)

یکی از سایت‌های بهائی در نوشته خود و در فلسفه ایام هاء چنین نوشته است که ارزش حرف "هاء” به حساب ابجد، پنج است که با حدّ اعلای ایام زائده مطابق است. در آثار بهائی حرف هاء مبیّن معانی روحانی عمیق و متعددی است و از جمله رمزی از هویّت الهیه است.

ارزش ایام در این پنج روز به این است که حرف هاء بر اساس حروف ابجد مساوی با عدد ۵ است و این تمام توجیه بهائیت برای درج این ایام در تقویم بهائی است. لازم به ذکر است که علی محمد باب با بهرگیری از حروف و اعداد بسیاری از کارهای خود را توجیه می‌کرد و سعی بر مستند‌سازی آن‌ها داشت که از جمله آ‌ن‌ها می‌توان به حروف حی و تقدس عدد ۱۹ در بهائیت اشاره کرد.(۳)

امروز در تقویم بهاییان مناسبتی هست که خود بهاییان هم نمی‌دانند دلیل این مناسبت و نامگذاری آن چیست و خیلی از بهایی‌ها از سر ناچاری و تعبد و اینکه به آن‌ها گفته شده حق هیچ‌گونه سوال و جواب و لم و بم ندارید(۴) مجبورند این موضوع را بپذیرند .

لازم است بدانید: نه نوزده روز مصداق و عنوانی دارد، نه نوزده ماه که سیصد و شصت و یک روز می شود با هیچ قانون طبیعی مطابقت دارد؛ بر این اساس است که این بهائیان مجبورند برای مطابقت با جریان طبیعت و کامل کردن ایّام سال در آن پنج روز که در وسط ماه هیجدهم و نوزدهم است (ایّام الهاء) را، مخصوص احسان و مهمانی قرار دهند. (۵)

پی نوشت:

۱. اقدس، آیه ۴۳.

۲. پیشین، بند ۱۶.

۳. مقاله: «نوزده عدد مقدس بهائیان»

۴.جناب بهاء الله در کتاب اشراقات ص ۸۵ گفته است : لو یحکم علی المآء حکم الخمر و علی السّمآء حکم الارض و علی النّور حکم النّار حقّ لاریب فیه و لیس لاحدٍ ان یعترض علیه او یقول لم و بم و الّذی اعترض انّه من المعرضین”

۵. عبدالحسین آیتی، کتاب کشف الحیل، ج۲، ص۲۰۸، تهران ۱۳۲۶ ش. ؛ همچنین نک: عبدالحمید اشراق خاوری، رساله گنجینه حدود و احکام، ج۱، ص۳۰ـ ۳۴، تهران ۱۳۳۱ ش.

همچنین نک: احمد یزدانی، کتاب نظر اجمالی در دیانت بهائی، ج۱، ص۹۷ـ ۹۸، تهران ۱۳۵۰ ش.

منبع : ادیان نیوز