بهائیت در ایران : اختلاف و انشعاب را باید عارضه‌ای طبیعی برای فرقه‌هایی چون بابیه تلقی کرد. اساساً نزاع و کشمکش، بخشی از فرایند تبلور و زیست آنان را شکل می‌دهد. در این میان، از قلم نیز به صورت ابزاری در این میدان استفاده شده است و نگارش کتب و رسالات علیه یکدیگر قسمتی از رویارویی گروههای منشعب با همدیگر می‌باشد. کتاب "هشت‌ بهشت"، اثر مشترک میرزا آقاخان کرمانی و شیخ احمد روحی، با هدف بیان عقاید ازلیان و رد طریقه بهائیت نمونه‌ای مثال‌زدنی است که در این نوشتار معرفی شده است. 

بهائیت در ایران : مبلّغ بهائی در انتقاد به اعتقادات شیعیان مدعی شد: چگونه قائل به ظهور حضرت مسیح (علیه السلام) همراه امام زمان (علیه السلام) هستید در حالی که می‌گویید نزول وحی با آمدن پیامبر اسلام قطع شده است! در پاسخ به این شبهه می‌گوییم: اولاً: بنابر تصریح قرآن حضرت مسیح زنده است. ثانیاً: وی به عنوان یاور امام زمان (و نه پیامبری جدید) می‌آید.

بهائیت در ایران : زندگی پرشکوه سید نورالدین حسینی الهاشمی دارای حماسه‌آفرینی و خدمات اجتماعی، فرهنگی، سیاسی فراوانی است که هر برگ آن را گفتار بسیار است. از همین رو شیرازه در قالب سه گزارش تاریخی به ذکر کوتاهی از آن پرداخته که در این نوشتار به اقدامات سیاسی این روحانی برجسته اشاره شده که در ادامه شرح آن را می‌خوانید:

بهایی که از حیفا دستور نگیرد کجاست؟ طهارت و نجاست ربطی به حقوق شهروندی ندارد.

محقق حوزه فرقه ها جناب آقای عبد‌الله شهبازی در پاسخ به یادداشت «با بهائیان چگونه برخورد کنیم؟» از جناب محسن کدیور، نوشت: بهائی بدون عضویت در سازمان جهانی بهائی به مرکزیت بیت‌العدل حیفا وجود خارجی ندارد. یعنی ما با شهروندان منفرد بهائی مواجه نیستیم.