بهائیت در ایران : با اینکه فرقه ضاله بهائیت مدعی است که ظهور میرزا حسینعلی نوری همان ظهور موعودی است که جمیع انبیای الهی مژده آمدنش را داده اند که با آمدن او صلح و عدالت اجرا گردیده و آئین او عالم گیر می شود؛ اما خود میرزا حسینعلی چنین اعتقادی نداشته وقتی هم از خودش سوال می کنند، به آینده ای مبهم وعده می دهد.

بهائیت در ایران : در حالی پیشوایان بهائی مهم‌ترین تعلیم خود را تحری حقیقت معرفی کرده و اعتقاد موروثی و تقلیدی را باطل و ناپسند می‌شمارند اما عملاً در مورد کودکانشان، چنین تعلیمی را اجرا نمی‌کنند. چرا که به دستور پیشوایان بهائیت، بهائی‌زادگان پیش از رسیدن به سنّ بلوغ، تحت آموزش‌های فشرده‌ای قرار می‌گیرند تا گزینه‌ای جز انتخاب بهائیت برایش باقی نماند.

بهائیت در ایران : نگاهی به اظهار نظر «آبراهم ويليامز جكسون» (1862م- 1937م)، محقق برجسته‌ی آمریکایی در جریان سفر خود به ایران، دقیقا نگاه حمایتی امریکا را از فرقه ضاله بهائیت روشن میکند . و البته رویکرد و مواضعی که دقیقا همسو  با مواضع دولتمردان آمریکائی  است را در خصوص جریان بابیت و بهائیت در ایران، اتخاذ می‌کند. وی در کتاب خود با تجلیل از شخصیت علی‌محمد شیرازی، وی را شخصی مُصلح و خیرخواه معرفی می‌کند: «... وی (علی‌محمد شیرازی) از مصلحان مذهبی ایران است. این داعی مذهبی گرم‌رو معلّم اخلاق که نام اصلیش میرزا علی‌محمد است... در این آیین، حکمت عملی و اخلاق را مقامی والاست...».[1]

بهائیت درایران : تالیف جناب آقای سید مقداد نبوی رضوی با عنوان "تاریخ مکتوم" در حقیقت بررسی کتاب "روزگاری که گذشت" اثر عبدالحسین صنعتی زادۀ کرمانی (1351-1273 ش) میباشد .  اما کتاب "روزگاری که گذشت" در حقیقت بهانه ای است برای اثبات فرضیۀ آقای نبوی مبنی بر حضور پررنگ بابیان ازلی در جنبش مشروطه (و شاید هم کلّاً ازلی بودن این جنبش) و هم چنین تاریخ نگاری جنبش مشروطه از منظری ازلی. افزون بر این دو فرضیۀ اصلی، نکات دیگری هم مطرح شده که می کوشم به تک تک آن ها بپردازم.