بهائیت در ایران : اینکه چرا امپراطوری روسیه تزاری تصمیم میگیرد اجازه ساخت اولین مشرق الاذکار بهائیان را در شهر عشق آباد صادر کند جای سوال بوده و باید بطور شفاف و بدون حاشیه های غیر منطقی مورد بررسی قرار گیرد . دولت روس به این نتیجه رسیده بود که اساسا بافت دینی برخی مناطق تحت حاکمیتش میتواند برای آینده او چالش آفرین باشد لذا بعنوان یک راهبرد اصلی تغییرات در بافت اعتقادی این مناطق را در دستور کار خود قرار داده بود . از طرفی دیگر کارکرد فرقه سازی توسط سرویس روسیه با ایجاد و پشتیبانی از فرقه ضاله بهائیت قبلا در ایران مورد استفاده قرار گرفته بود ( رجوع شود به مطالب چگونگی شکل گیری بابیت و بهائیت در ایران ) لذا پیچیدن این نسخه برای مناطق دارای گرایشات مذهبی خصوصا شیعه در خاک روسیه و سرزمینهای اشغالی به نظر دولت تزاری بسیار مطلوب به نظر میرسید . لذا بر آن شد تا بافت جمعیتی این شهرها را تغییر داده و مسلمانان (و خصوصاً شیعیان) را در اقلیّت قرار دهد.(1)از این رو شهرهایی چون بخارا، سمرقند، عشق‌آباد، تاشکند و مَرو را جولانگاه و پناهگاهی برای اقامت و تبلیغ ضداسلامی بهائیان قرار داد.

نکته خواندنی :

بهائیت در ایران : مسلک جعلی بهائیت، به دلیل عدم نشأت‌گیری از ریشه‌ای الهی، دچار تناقضات فروانی شده است. از جمله‌ی این تناقضات را می‌توان در حکم به طهارت و پاکی تمامی اشیاء توسط پیشوایان بهائی دانست. پیامبرخوانده‌ی بهائیت در حکمی، تمامی اشیاء را طاهر و پاک دانسته و مدعی شده است: «قد انغسمت الأشیاء فی بحر الطهاره (1) به تحقیق که تمامی اشیاء را در دریای طهارت فرو بردم». او در این راستا تا جایی پیش می‌رود که مایع منی را پاک دانسته است: «قَد حَکمَ الله بِالطَهارةِ عَلی ماء النُطفة رحمةً مِن عنده علی البَریةِ (2) خداوند به طهارت و پاکی آب نطفه (منی) از جهت رحمت بر خلق حکم کرده». اما در عین حال، پیامبرخوانده‌ی بهائی، برخی اشیاء را غیرطاهر دانسته و دستور به اجتناب از آن‌ها داده است.

بهائیت در ایران : ادیان الهی در احکام و اصول خود باید ها و نبایدهائی را به پیروان خود می آموزند و پیروان نیز در حد توان خود این باید ها و نبایدها را در رفتار خود رعایت کرده و دیگر پیروان را نیز به رعایت آن توصیه و مورد تذکر قرار میدهند این همان امر به معروف و نهی از منکر است که در اسلام با این واژگان از آن نام میبرند . اما آئینهای غیر الهی و فرقه ها اساسا چنین اصولی را نداشته و اعتقادی به آن ندارند .