حكم «اليوم يوم فيه وُلِدَ من لم يلد و يولد» از جناب ميرزا حسينعلي نوري

کوتاه و خواندنی :

بهائیت در ایران : عبدالحسين آيتي مشهور به «آواره»( مبلغ سابق بهائي كه از اين فرقه تبري جست) در خاطرات خود، موارد جالبي از تناقضات و ادعاهاي شگفت سركردگان بهائي به ويژه ميرزا حسينعلي نوري را افشا كرده است . يكي از موارد قضيه زير است، آيتي مي­نويسد:

0000

«[در ميان الواح حسينعلي نوري] رسيدم به لوحي كه در جواب سوال حاجي ملاعلي اكبر شهميرزادي و آقا جمال بروجردي صادر شده بود كه هر دوي آنها از مبلغين درجه اول بودند...موضوع بحث چيز غريبي بوده ، گويا حاجي آخوند مي­گفته غير از بهاء ديگر خدايي نيست و بالاخره هر چه در پس پرده غيب بود در جامه بهاءدرآمد و ديگر خبري نيست[ لذا] بايد به او نماز و نياز كرد و دست به دامنش دراز و توجه را از غيب برداشت اما آقا جمال مي­گفته از خدايي بهاء اين است كه او مظهر خداست و بالاخره هداي غيب به جاي خود هست و اين ميرزا خدا، نماينده آن خداي غيب است. بعد از آنكه اين داوري را به مركز برده، از خود ميرزا خدا (بهاء) قضاوت مي­طلبند، او مي­بيند اگر قول حاج آخوند را تصديق كند هر چند موافق ميل است ، ولي ممكن است غوغايي بلند شود واگر قول آقاجمال را تصديق نمايد، ممكن است باز راهي به خداي غيب باز شود واز استفاه اين ميرزا خداي مشهور كاسته گردد، لهذا جواب را چنين داده كه « درياي عرفان درياي بي­پاياني است كه هر كس به رشحي از آن بهره مند است. در اين صورت اگر مقصود از اين مناظره و مباحثه القاي خلاف و نفاق و اختلاف باشد، قول هر دو مردود است و اگر مقصود ، ترويج امر و القاي موافقت باشد، هر دو مطلوب.»

بعد از مطالعه اين لوح بر درجه خدعه و تقلب ميرزا خدا آگاهي يافتم. از طرفي هم بر بلادت گوسفنداني ( بهائياني)كه همين لوح را خوانده و ابدا بويي از مقصود نبرده­اند آگاه گشتيم ... چون ميرزا خدا ديد كه خوب رويه­اي را به كمك پسرش عباس افندي پيش گرفته، از يك طرف به اظهار اسلاميت و اداي نماز و روزه اسلامي و تمجيد از خلفا در نزد اهل سنت عجالتا مأمون است واز طرف ديگر ، نغمات انني انا الله در اتباع ايراني و چند نفر هندي به طوري مؤثر افتاده كه حتي در جنبه غيب و شهود آن، مباحث به ميان آمده، لهذا يك لوح بلند بالا به عربي عجيب براي عيد مولود خود نازل كرده، جهتشان فرستاد و ديگر كار تمام شد زيرا درآن لوح مي­گويد:« اليوم يوم فيه وُلِدَ من لم يلد و يولد» خلاصه مضمون اينكه: امروز روزي است كه آن خدايي كه متولد نمي­شود و صاحب اولد نمي­گشت، متولد شد!... تصور مي­كم اگر كسي مي­پرسيد معني اين حرف چيست جواب مي­دادند : ما نگفتيم خدايي كه متولد نشده بود، متولد شد بلكه گفته­ايم كسي كه متولد نشده بود، متولد شد وهر كسي چنين است كه متولد مي­شود در صورتي كه پيش از آن متولد نشده بوده زيرا اينگونه اشتباهات و مغالطه­هاي عجب از فنون دائمه ميرزا خدا و پسر واتباع كارگرش بوده وهست اما اين بسي واضح كه به اين كنايات، خدايي بهاء را خواسته­اند فهمانند و لاغير.... اگر در سايه اين عنوانات، آزادي بشر و اشاعه علم را منظور مي­داشتند باز چيزي بود ولي يقين دارم كه اگر بهائيت ترويج شود به كلي آزادي وعلم از بين بشر رخت برمي­بندد و جهل و قيودات و اوهام ، جاي آن را مي­گيرد.»

منبع : آيتي، عبدالحسين ، كشف الحيل ص 154-156.