پاسباني از بهائيت جهت شكاف در ديانت

برداشت شده از کتاب رهبران ضلالت تالیف محقق گرامی امیر علی مستوفیان

باز نشر از بهائیت در ایران

0000

كاربردهاي روس و انگليس در پيشبرد اهداف خويش در كشورهاي اسلامي خصوصا ايران به آنها آموخته بود و قدرت كه ملتها تابع آنها هستند بايد مورد توجه قرار گيرند؛ رهبران ديني و پادشاهان، همان دو قدرتِ قابل اعتنا مي­باشند  كه مي­توانند سرنوشت ملتي را رقم زده،سرافرازي او را به صورت تاريخي افتخار آفرين درآورند. به همين اعتبار دقت و توجه خويش را به مذهبِ اين دو قدرت داده، مي­بينيم در دوره­اي كه رضاخان پهلوي به سلطنت مي­رسيد دستور كارِ تعيين پادشاهي براي رسيدن به سلطنت چنين مي­باشد:

اردشير جي از حبيب الله خان عين الملك سركرده بهائيان مي­خواند ضمن مشورت با محفل بهائيان، صاحب منصب بلند قامتي را از بين نيروهاي قزاق كه شيعه اثني عشري خالص نباشد به او معرفي كند. اردشير جي مجددا تاكيد مي­كند: « آن فرد نبايد شيعه اثني عشريه خالص باشد.» عين الملك پس از بررسي ومشورت با محفل بهائيان، قراقي به نام رضا را مناسب ترين فرد براي معرفي به اردشير جي يافت. و عجيب است در همين اوقات شيخ عبدالله حائري معروف به رحمت عليشاه گنابادي به رضا خان مي­گويد تو شاه مي­شوي  ^[1] حال بين اطلاع شيخ گنابادي و انتخاب عين الملك  بهائي چه ارتباطي است خدا داند و همان دو تن. رضا خان آن روزها در محله باجمجالوها كه ساكنان آن عمدتا علي اللهي بودند سكونت داشت و در مجالس حاجي آخوند باي نيز حاضر مي­شد ^[2] ولذا مي­بينيم دوستدارانِ تسلط بر ايران در دوراني كه نغمه شوم، حاكميت انديشه كافي نبودنِ دين براي اداره  جامعه را كم­رنگ مي­نمودند و زمينه تسلط  منطق ايجاد تحولِ اجتماعي براساس مدلهاي غربي را براي تضعيف اقتدار رهبري پيشوايان ديني به كار مي­گرفتند، رضاخان با معرفي بهائيان كهنه كار ايران با امتياز شيعه خالص نبودن ، زمان امور را به دست مي­گيرد و به خواست دشمنان ايران و اسلام به تضعيف نهادِ مذهب مي­پردازد تا به پهنه اقتدار دولتي وابسته به انگليس بيفزايد. راه از روحانيت جدا كرده، به بهانه­هاي واهي كه قصه­هاي ساختگي، پشتوانه­اش به شمار مي­رفت آنها را خلع لباس كرده، مجلسِ وعظ و خطابه و عزاداري اباعبدالله الحسين  را تعطيل مي­نمايد. ولي در همين زمان از شيخ عبدالله حائري مازندراني صوفي گنابادي معروف به رحمت عليشاه با نقل كراماتي تجليل مي­كند. ^[3] اين تعظيم و تكريم شيخ  مجاز فرقه گنابادي زماني صورت مي­گيرد كه مذاهب رسمي جامعه را كنار  گذاشته­اند و مشروطه نيز به انحراف   كشيده شده است. در اين ايام دو حركت مهم جلب توجه مي­كند: رشد مسلكهاي ساخته روس و انگليس و تجديد قواي استبداد قبل از انقلاب مشروطه كه هر دو جهت در برقراري  الفت بين ايران و انگليس و روس بسيار مؤثر بوده است. چنانكه عباس افندي مي­نويسد: «خوش آمديد! خوش آمديد! اهالي ايران بسيار مسرورند از اينكه من اينجا هستم و الفت بين ايران وانگليس است . ارتباط تام حاصل مي­شود و نتيجه به درجه­اي مي­رسد كه بزودي افراد ايران جاي خود را براي انگليس فدا مي­كنند.» ^[4]

در اين دوران با چنين فعاليتهايي كه بهائيت در تقويت انگليس به عهده داشت «انگليسيها براي از هم پاشيدن دين اسلام و ايجاد تشتت در ميان مسلمانان كوششها كردند.» و حتي در هر يك از سفارتخانه­هاي انگلستان ديپلماتهايي كه ظاهرا مقام دبيري داشتند براي شعبه مخصوص اديان فعاليت مي­كردند. اينان اطلاعات فراواني از اديان داشتند و در هر مملكتي عوامل و جاسوسان مخصوصي با دبيران اديان در ارتباط بودند.» ^[5] بودجه مخصوصي كه دولت انگليس به نام بودجه موقوفه «اودهند» ^[6] در اختيار سفراي انگلستان در بين النهرين و ايران گذارده، بهترين وسيله براي پيشبرد هدفهاي سياسي و اخلال در فعاليتهاي مذهبي به خصوص دين اسلام بود كه بهائيت فراهم آورده و در پيشبرد آن مي­كوشيد.

عصر  پهلوي مصادف است با ابتداي رياست شوقي افندي، جانشين عباس افندي كه بهائيت خود را در پناه دولت از هر خطري حفظ كرده و رضا پهلوي كه اساسا به لحاظ نداشتن تعصب ديني براي پادشاهي ايران شيعه انتخاب شده بود، لازم مي­نماياند وجهه­اي مذهبي داشته باشد تا مورد قبول مردم قرار گرفته ، ملت از او پشتيباني نمايند. ^[7]

در حالي كه رضاخان در چنين دوراني ماموريت داشت به بهائيان بسيار  خوش بين بوده . به همين جهت سرگرد صنيعي بهائي كهنه كار را كه بعدها سپهبد مي­شود، آجودان  مخصوص فرزند خود وليعهد ايران مي­نمايد ^[8] و لذا مي­بينيم سياست دين و روحانيت زدايي رضاخان پهلوي مطابق ميل و هدف بهائيانِ دست نشانده انگليس صورت مي­پذيرد.

مهمتر اينكه مناصب حساسِ كليدي كشور به افرادِ بهائي، مانند تيمسار ايادي كه پدرش از روساي مسلك بهائي بود و واجد شرايط جاسوسي طراز اول انگليس­ها^[9] سپرده مي­شود و چنان تسلطي به ايران پيدا مي­كند كه فردوست مي­نويسد:« نمي­دانم در اين دوران،[ دكتر] ايادي بهائي برايران سلطنت مي­كرد يا محمد رضا پهلوي» ^[10] در اين دوره است كه بهائيان ايران توسط ايادي ، با داشتن متجاوز از هشتاد شغل پول ساز ^[11] سه برابر مي­شوند ^[12] و هويدا بهائي، بهائي زاده نخست وزير مي­گردد^[13]و عجيب است كه ايادي، اين موقعيت مهمّ و حساس را در ايران به لحاظ بهائي بودن به دست آورده بود. چنانكه پروين غفاري مي­نويسد:« ايادي پزشك معتمد( شاه) است او به دليل اينكه بهائي است مورد توجه خاص شاه مي­باشد.» ^[14]همو در تعريف قدرتمندي ايادي مينويسد: «چون از متنفذين فرقه بهائيت بود و به محافل بهائي نزديك بود موقعيت مهمّي داشت» ^[15]واين بهترين راه براي نفوذِ انگليس­ها در ايران محسوب مي­شد  در حقيقت دو كار مي­كردند : بهائيت، مسلك ساختگي خود را كه مقابله كننده با مهترين مسئله اعتقادي اسلامي- شيعي « مهدويت ن است تقويت مي­كردند و هم بهائيان را در پست­هاي كليدي، بهترين عوامل اجرائي اهداف خود مي­ساختند. براي نمونه مليحه نعيمي همسر با نفوذ  سپهبد  خسرواني كه پدرش از كارگزاران اصلي بهائيت ^[16] و رئيس كميته محرمانه در سفارت انگلستان بود ^[17] از بهائيت پاسداري مي­كردند، بهائي درست مي­نمودند، بهائيت را ترويج كرده، ماموريت شكاف در ديانت را نيز انجام مي­دادند. در صورتيكه دكتر ايادي، جاسوس سازمان سيا، پزشك شاه بوده، مأموريت داشته اگر شاه براي منافع آمريكا قدمي برنداشت او را به قتل برساند^[18] عجيب است با اين خطر جدي بهائيان، به شاه تفهيم كرده بودند اينان براي سلطنت خطري نخواهند داشت. چنانكه ارتشبد فردوست مي­گويد: محمد رضا پهلوي نهايت اعتماد را به عناصر بهائي داشت و معتقد بود كه آنان به دليل اصل مرامي خود، خطري براي سلطنت نخواهند داشت. ^[19] زيرا آنچه شاه را ترسانده بود، نقش حساس پيشوايان ديني در روحيه و تصميم­گيريهاي مختلف مردم بود و عناصر بهائي كه كاملا در اختيار شاه و اربابان او بودند به راحتي مي­توانستند در راستاي دين زدايي و يا حداقل عرفي نمودن دين اسلام در جامعه بسيار مؤثر باشند. و به خوبي و راحتي در سياستهاي دول بيگانه را در ايران پيگيري واعمال نمايند. افرادي كه ايراني بودند ولي بنابر نوشته ارتشبد فردوست« احساس ايرانيت نداشتند و اين كاملا محسوس بود و طبعا اين افراد جاسوس بالفطره بودند.» ^[20]

كارِ دين­زدايي در ايران توسط بهائيان به جايي رسيد كه در عصر محمد رضا پهلوي در فرمهاي رسمي، مذهب خود را بهائي ذكر مي­كردند ^[21] براي استخدام در دوائر دولتي ايران از «عكا» كسب اجازه مي­كردند . چنانكه درباره سپهبد صنيعي چنين موضوع صورت گرفته بود وقتي ارتشبد فردوست از او مي­پرسد: چگونه شغل سياسي را پذيرفته است؟ مي­گويد:« از « عكا» سئوال شده اجازه داده­اند.

اينگونه رهبران ضلالت از پي رحلت پيامبر اكرم تا روزگار ما اسلام را پاره پاره كردند در مقابل ولايتِ با امامت تشيع، روح اسلام اصيل، مسلك سازي نمودند و در هر عصر و زماني براي قدرتمندان مخالف شيعه جاسوسي نكردند.