×

هشدار

JUser: :_بارگذاری :نمی توان کاربر را با این شناسه بارگذاری کرد: 667

آيا بودنِ بهائيت دليل بر حقانيت آن است؟

یکشنبه, 17 آبان 1394 23:36 نوشته شده توسط  اندازه قلم کاهش اندازه قلم کاهش اندازه قلم افزایش اندازه قلم افزایش اندازه قلم

آيا بودنِ بهائيت دليل بر حقانيت آن است؟

کوتاه خواندنی

بهائیت در ایران سوال : آیا بودن و ماندگاری یک شیوه یا اندیشه و داشتن پیرو دلیل بر حقانیت آن است؟

یکی از دلایلی که فرقه بهائیت از آن برای اثبات حقانیت خود بهره می‌گیرد، ماندگاری تا عصر حاضر است. ابوالفضل گلپایگانی در این باره می‌نویسد: «اگر نفسی مدعی مقام شارعیت شود و شریعتی تشریع نماید و آن را به خداوند تبارک و تعالی نسبت دهد و آن شریعت نافذ گردد و در عالم باقی ماند، این نفوذ و بقا برهان حقیقت آن باشد؛

چنان‌که بالعکس زهوق و عدم نفوذ، دلالت بر بطلان دعوت زائله غیر باقیه نماید؛ خاصه اگر نفوذ و بقای کلمه حق، چنان‌که عادة الله در ارسال رسل و تشریع شرایع به آن جاری شده است، به علوم و معارف کسبیه و یا به عصبیت و معاونت قومیه و یا به مکنت و ثروت ظاهریه و یا به تسلط و عزت دنیویه متعلق و مربوط نباشد».[۱]

گلپایگانی در ادامه می‌نویسد: «جز خداوند تبارک و تعالی احدی قادر بر انفاذ و ابقای شرایع نباشد و قاهریت و احاطه قدرت الهیه مانع است که شریعت باطله کاذبه باقی ماند».[۲] لازم به ذکر است که او می‌خواهد پیروان حسین‌علی بهاء و ماندگاری بهائیت را به خواست خدا نسبت داده و دلیل بر شریعت آسمانی بودن آن دانسته و با این استدلال به حقانیت بهائیت برسد؛ لیکن در بررسی مغالطه این مبلغ زبردست این سوال در ذهن نقش میبندد که :

آیا بودن و ماندگاری یک شیوه یا اندیشه و داشتن پیرو دلیل بر حقانیت آن است؟ این پرسش چند پاسخ دارد:

پاسخ :

۱. مگر چند سال از پیدایش بهائیت می‌گذرد که گلپایگانی دم از ماندگاری می‌زند؟ اولاً به گواه تاریخ، مدعیان دروغین نبوت و امامت بسیار بوده‌اند و چه بسا بسیاری از فرقه‌ها و نحله‌ها بوده‌اند که چند قرن مانده‌اند و نابود شده‌اند. ثانیاً تا به امروز مدعیان دروغین بسیاری بوده‌اند که کتاب‌هایی را نوشته و به خدا نسبت داده‌اند؛ قرآن کریم نیز به این عمل زشت مدعیان دروغین اشاره کرده و می‌فرماید: «فویل للذین یکتبون الکتاب بأیدیهم ثم یقولون هــذا من عندالله.[بقره/ ۷۹] وای بر کسانی که با دست خود کتاب می‌نویسند و می‌گویند از سوی خداست.»

۲. اگر ماندگاری دلیل بر حقانیت است، پس بودن زرتشتی‌گری، یهودیت و مسیحیت نیز دلیل بر حقانیت آن‌ها است که اگر چنین باشد، نیازی به آیین جدیدی نیست و مسلک بهائیت نیز جایگاهی در دنیای کنونی ندارد.

۳. اینکه مبلغ بهائیت می‌گوید: «اگر ناحق بودیم چرا خدا اجازه ماندن به ما داد یا چرا اجازه بیان این مطالب را به ما داد؟ حال که اجازه داده، ما برحقیم»، مغالطه‌ای آشکار است، زیرا بسیاری بوده‌اند که ناحق گفته‌اند و ناحق انجام داده و هنوز نیز هستند، مانند گوساله پرستان. گوساله پرستی یکی از باورها و آیین‌های هندوستان است. آنان احترام بسیاری برای گاو قائلند تا حدی که او را می‌پرستند، مانند کسانی که مقام انسانی را تا حدی بالا می‌برند و احترامشان به اندازه‌ای می‌رسد که شخص را تا حد الوهیت بالا بُرده و می‌پرستند و در برابرش سجده می‌کنند و قبرش را قبله خود قرار می‌دهند. آیا بودن گوساله پرستی در عصر حاضر هم دلیل بر حقانیت گوساله پرستان است؟

۴. پاسخ نهایی این مغالطه، بودن شر بزرگ یا همان شیطان لعین است که همگان قبول دارند از درگاه الهی طرد شده و رجیم است و با این حال هنوز هست و بودنش دلیل بر حقانیتش نیست، بلکه برای امتحان بندگان است. آری خدا با وجود شیطان می‌خواهد بندگان خود را امتحان کنند؛ شاید بودن بهائیت در عصر حاضر نیز به جهت امتحان مؤمنان است. خدا می‌خواهد انسان‌های آخرالزمان در معرض فریبکاری فرقه‌ها و نحله‌های گوناگون قرار گیرند و با وجود وسوسه‌های گوناگون این گروهک‌ها، آنان را بیازماید.

۵. داشتن یا نداشتن مرید و پیرو دلیلی بر حقانیت نیست، آن‌هم به پشتوانه قدرت‌های استعماری دنیا و تبلیغات مسموم آنان؛ چنانکه حسین‌علی بهاء در این باره می‌گوید: «نفسی از اهل سنت و جماعت در جهتی از جهات ادعای قائمیت نموده و الی حین قریب صد هزار نفس اطاعتش نمودند و به خدمتش قیام کردند و قائم حقیقی به نور الهی در ایران قیام بر امر فرمود شهیدش نمودند».[۳] حسین‌علی بهاء خود در وصف حضرت نوح (علیه السلام) می‌نویسد: «از جمله انبیاء نوح بود که نهصد و پنجاه سال نوحه نمود و عباد را به وادی ایمن روح دعوت فرمود و احدی او را اجابت ننمود».[۴] پس نه مرید نداشتن، دلیل بر ناحق بودن است و نه نفوذ در مردم و یاور داشتن دلیل بر حقانیت. بر این اساس بودن یا نبودن، پیرو داشتن یا نداشتن، هیچ یک نمی‌تواند دلیل بر اثبات حقانیت گروه یا فرقه ای باشد. / پایگاه ادیان مذاهب

پی نوشت:

[۱]. فرائد، ابوالفضل گلپایگانی، ص ۶۱
[
۲]. پیشین.
[
۳]. اشراقات، ص ۷.
[
۴]. ایقان، حسین‌علی نوری، ص ۴.

 

خواندن 838 دفعه
این مورد را ارزیابی کنید
(0 رای‌ها)

معرفی رهبران بهائیت

  • زرین تاج قزوینی

     

    زرین تاج قزوینی (فاطمه یا ام السلمه) مشهور به طاهره قُرهالعَین یا طاهره بَرَغانی (زاده 1228 قمری برابر با 1823 میلادی در قزوین - درگذشته 1268 قمری برابر با 1850 میلادی).

     

    ادامه مطلب...
  • شوقي افندي

    شوقي افندي ملقب به شوقي رباني (1314-1377/1336ش) فرزند ارشد دختر عبدالبهاء بود که بنا به وصيت وي، در رساله اي موسوم به الواح و وصايا به جانشيني وي منصوب شده بود.

    ادامه مطلب...
  • علی محمد باب

    علی محمد باب شیرازی، موسس بابیت است. او شاگرد سید کاظم رشتی بود که با بهره گیری از افکار شیخیه، ادعای بابیت، امامت، خدایی و … کرد و در آخر توبه نامه نوشت و خود را هیچ دانست.

    ادامه مطلب...
  • سید کاظم رشتی

    سيد كاظم رشتي بن سيد قاسم بن سيدحبيب از سادات حسيني مدينه ، زبده ترين شاگرد شيخ احمد احسائي بود که پس از مرگ شيخ رهبري  شيخيه را برعهده گرفت.

    ادامه مطلب...
  • عباس افندی (عبدالبهاء)

    عباس افندي (1260-1340) ملقب به عبدالبهاء، پسر ارشد ميرزا حسينعلي است و نزد بهائيان جانشين وي محسوب مي گردد.

    ادامه مطلب...

مبارزان با بهائیت

cache/resized/ccaca808332350bd352314a8e6bdb7dd.jpg
یکی از حوادث مهم زندگی آیت الله بروجردی تقارن سال
cache/resized/a2c88199bdee2998adc4f97d46fdb662.jpg
ملا محمد سعید بارفروشی معروف به سعید العلما یکی