شبكه ­هاي ماهواره ­اي در خدمت بهائیت.

بهائیت در ایران :  بهائيان همواره براي تبليغ و جذب نيروهاي تازه، اهميتي بسيار قائل بوده­اند چرا كه تحقق يكي از وعده­هاي بنيان­گذاران اين فرقه انحرافي يعني فراگير شدن امر بهائي در سرتاسر جهان! را در گرو افزايش نفوس بهائيان مي­دانند. اما آنها در محدوده ايران كه آن را زادگاه فرقه خود مي­دانند ، جز در مدت زماني كوتاه( حكومت پهلوي دوم) نتوانسته­اند اين تبليغ را از شكل پنهان خود خارج كرده و به صورت آشكار  و تأثير گذارتر بدان بپردازند.

اما در دنياي امروز كه وسايل ارتباط  جمعي جديد، امكاناتي تازه و فراگير را فراهم آورده است، اينان نيز همچون بسياري از گروه­هاي سياسي و اجتماعي كوشيده­اند از كاركردهاي تكنولوژي جديد در  راستاي اهداف خود بهره­مند شوند كه در اين زمينه تلويزيون به دليل قابليت صوتي و تصويري آن و همچين وسعت مخاطبانش از جايگاه ويژه­اي برخوردار بوده است. مدت زماني كوتاه پس از آنكه امواج ماهواره­اي امكان انتقال صدا و تصوير را از دورترين نقاط به  ايران فراهم آورد و بسياري از خارج نشينان با بهره­گرفتن از اين فناوري تازه به برنامه­سازي و پخش آن از طريق شبكه­هاي ماهواره­اي پرداختند، بهائيان نيز بيكار ننشسته و برنامه­اي تحت عنوان« ديانت بهايي» تهيه و به طور مداوم اقدام به پخش آن از طريق شبكه­هاي مختلف تلويزيوني كردند. نكته جالب آنكه اين برنامه كه از طريق خريد ساعاتي از زمان پخش شبكه­هاي تلويزيوني  ماهواره­اتي، روي آنتن مي­رود، تاكنون تنها از طريق شبكه­هايي پخش شده كه اهداف سياسي ضد انقلابي را در پيش گرفته­اند و در واقع حتي آن شبكه­هايي كه برنامه­هاي خود را با اهداف مالي و اقتصادي پخش مي­كنند ، چون مي­دانند اين فرقه انحرافي در ايران پايگاه اجتماعي ندارد، تاكنون از پخش چنين برنامه­هايي صرف نظر كرده­اند.

اما آن دسته از شبكه­هاي سياسي كه اسلام ستيزي را نيز در راستاي مقابله با انقلاب اسلامي جزء اهداف خود قرار داده­اند، حاميان پخش برنامه­هاي  تلويزيون بهائيان بوده­اند.

برنامه تلويزيون بهائيان به طور مشخص چند هدف را دنبال مي­كند . نخست، ارائه تصويري غير واقعي  از فرقه بهائيت و تأثير گذاري بر مخاطب و جذب نيروهاي جديد  . به طور كلي اين برنامه­ها در دو محور تنظيم مي­شوند، بخش اول ، به تشريح و توضيح عقايد و احكام فرقه بهائي مي­پردازد  و بخش دوم به معرفي و گفتگو با يكي از چهره­هاي به اصطلاح  موفق بهايي در حوزه­هاي مختلف اختصاص مي­يابد.

گفتگوهايي كه با اتكا به اغراق درباره قابليت­ها و توانايي­هاي اين اشخاص سعي برآن دارد كه جامعه بهائي را متشكل از افرادي نخبه، برخوردار از مدارج علمي بالا و البته موفق در سطوح اجتماعي محل زندگي خود به نمايش بگذارد. گويي يكي از راه­هاي موفقيت­هاي علمي  و دانشگاهي و طي مدارج عالي، گرويدن به فرقه بهائيت است.

با وجود آنكه انبوه منابع و اسناد موجود  حكايت از جعلي بودن اين فرقه و قواعد و احكام غير عقلاني و انحرافي  آن دارد اما در طول چند دهه گذشته، بسياري از سركردگان فرقه بهايي با تحريف واقعيت سعي در اصلاح قوانين و ارائه تصويري مترقي از احكام جاري در اين فرقه داشته­اند. فرقه­اي كه مي­كوشد، با نفي دخالت خود در سياست ، اينگونه تبليغ كند كه در قوانين بهائيت، تأكيد بر صلح دوستي، برابر و عدم برتري نژادي و نظاير آن است.

برنامه­هاي تلويزيوني بهائيان مي­كوشد با رسخوع در افكار عمومي مخاطبان خود، عضويت در فرقه ضاله بهائي را امري عادي و حتي ضروري جلوه دهد و با ارائه تصويري دروغين ، بهائيت سياسي را يك نوع ديانت الهي ترسيم كند كه گرويدن به آن باعث تفاخر جامعه بهائي است.

شبكه بهائي، نخستين كانال تلويزيوني در ايران

شايد براي بسياري شنيدن اين نكته تازگي داشته باشد كه بدانند نخستين  شبكه تلويزيوني در ايران و اصلا باعث و باني ورود تكنولوژي تلويزيون به ايران يك تاجر بهائي بوده است. اين شبكه تلويزيوني كه اواخر دهه 30 و اوايل دهه 40 در ايران فعاليت داشت، به تلويزيون «ثابت پاسال» معروف بود و توسط يك بهائي با خانداني يهودي به نام حبيب­ا... ثابت پاسال راه­اندازي شد. درآن زمان، دولت هنوز متولي تلويزيون نشده بود و به اهميت آن آگاهي نداشت.

حبيب ثابت پاسال در سال 1282  ش در تهران به دنيا آمد، خانواده­اش از يهوديان كاشان بودند و پدرش در اواسط عمر به بهائيت پيوسته بود. حبيب ثابت  پاسال در كودكي و نوجواني در فقر زندگي مي­كرد و كارگر ساده­اي در يك تعميرگاه دوچرخه بود اما با حمايت­هاي شبكه پرنفوذ بهائي به سرعت مراحل ترقي را طي كرد تا در آينده  به عنوان يكي از كارگزاران اقتصادي و سياسي  بهائيان در ايران، نقش مهمي را برعهده گيرد. او خيلي زود از درجه يك كارگر به مرتبه راننده كاميون، تاكسي و در نهايت راننده يك خانواده پر نفوذ و ثروتمند رسيد و ظاهرا به دليل ادامه تحصيل توانست ديپلم خود را از مدرسه «سن لويي» دريافت كند.

كسب امتياز حمل و نقل مراسلات  پستي در كشور، تكاني در وضع مالي او به وجود آورد و او را وارد بازار خريد و فروش اتومبيل  وتأسيس كارخانه مبل سازي كرد. در ايام جنگ جهاني به امريكا رفت و پس از بازگشت به ايران، كارخانه لاستيك سازي و نوشابه سازي (پپسي كولا )را به ايران وارد ساخت. فعاليت­هاي اقتصادي او رفته رفته چنان گسترش پيدا كرد كه صاحب ده­ها كارخانه همچون شركت فولكس، شركت مينا، نمايندگي و شركت ايران گاز و ... شد. او با طي اين مدارج ترقي كه بدون حمايت شبكه پنهان بهائيان در دنياي سياست  و اقتصاد ممكن نبود،تبديل به تأمين كننده بازار فروش كالاهاي اسرائيلي و امريكايي شد.

مهمترين اقدام او تأسيس و راه­اندازي  نخستين شبكه تلويزيوني به صورت خصوصي در ايران بود. ظاهرا بهائيان  پيش از دولت وقت ايران به اهميت و دامنه تأثيرگذاري اين تكنولوژي جديد پي بردند و شرايط را براي تأمين شبكه ملي ايران كه در ميان عامه مردم به شبكه ثابت پاسال معروف شد، فراهم ساخته و براي نخستين بار پاي جعبه جادو را به خانه­هاي ايرانيان باز كردند.

جالب اينكه  خود ثابت پاسال كه نمايندگي  شركت تلويزيون سازي R.C.A را در ايران داشت،با اين حركت هم تلويزيون­هاي بسيار فروخت و سود سرشاري به جيب زد و هم اهداف سياسي فرقه خود را دنبال كرد. اما متأسفانه مردم مسلماني كه اين تلويزيون­ها را خريدند،×شايد نمي­دانستند ، اين پول­ها صرف گسترش شبكه بهائي و حركت­هاي  اسلام ستيزانه آنها شده و يا مبلغي از در حمايت از دولت يهود، استفاده مي­شود.

تلويزيون به عنوان ابراز فرهنگي تأثيرگذار، زمينه­اي بسيار مساعد را براي بهائيان فراهم آورد تا به شكلي غير مستقيم اما عميق بر مخاطبان تأثير گذاشته و به تدريج  فرهنگ غير اسلامي را در ميان آنها تزريق كند.

بهائيان كه اعتقادات اسلامي را سد محكمي در برابر خود مي­يافتند، از طريق تلويزيون ثابت پاسال، انبوهي از سريال­ها و فيلم­هاي سينمايي غربي را كه تضادهاي آشكاري با فرهنگ سنتي ايران داشت، به ميان خانواده­ها فرستاد . اگر چه در آن زمان تلويزيون مخصوص خانواده­هاي اعيان بود اما گاه در خانواده­هاي طبقه متوسط و حتي  سطح پايين نيز يافت مي­شد . حتي يك تلويزيون ، اهالي يك محل را براي تماشاي برنامه­هاش دور هم جمع مي­كرد. به اين ترتيب، خالي شدن مردم از عقايد مذهبي، مي­توانست زمينه نفوذ بهائيت را با كاش حساسيت­هاي موجود برآن به دنبال داشته باشد.

مقابله با اسلام تا آنجا بود كه وقتي در سالروز نيمه شعبان يكي از مجريان تلويزيون اين عيد را به مردم تبريك گفت، سران بهائي به خشم آمده و طي نامه­اي ، ثابت پاسال را مورد بازخواست قرار مي­دهند.

تلويزيون ثابت پاسال پس از چند سال فعاليت هنگامي كه دولت از دامنه وسيع تأثير گذاري و اهميت تبليغاتي آن اطلاع يافت با موانعي روبه رو شد، موانعي كه جنبه اعتقادي نداشت، بلكه دولت سعي داشت اين ابزار مؤثر را خود تحت نظارت و هدايت بگيرد. به اين ترتيب با وجود تلاش  بهائيان، دولت در اقدامي تقريبا نظامي! ساختمان­هاي شبكه ثابت پاسال را اشغال كرد و از آن پس، تلويزيون ملي ايران به صورت دولتي اداره شد.

ظاهرا بهائيان با از دست دادن تلويزيون منافع چنداني را هم از دست ندادند، چرا كه دولت هم از آن به عنوان ابزاري در راستاي تزريق فرهنگ غربي استفاده كرد و خود بهائيان نيز آنقدر در دولت و نهادهاي سياسي و حتي تلويزيون نفوذ داشتند كه در موقع لزوم، استفاده­هاي لازم را از آن ببرند و يا لااقل مانع پخش برنامه­هايي مخالف خودشان شوند.