هشدار به مسؤولان رژيم

آیت الله بروجردی (ره)

بهائیت در ایران : برگی از تاریخ  مبارزه مرجعیت شیعه با بهائیت

0000

از سالهاي پاياني دهه 20، حجه الاسلام فلسفي، واعظ شهير، از سوي آيت الله بروجردي مامور پيگيري و ابلاغ پيامهاي ايشان به شاه و دولت در امر بهائيان شد. مرحوم بروجردي طي ديدارهاي خصوصي و با ارسال نامه از آقاي فلسفي مي­خواست كه در ملاقات  با دولتمردان زيربط، خطر بهائيان را گوشزد و از آنان بخواهد كه براي جلوگيري از آشوب در كشور ،مانع تبليغات بهائيان شوند. در نامه­اي به فلسفي (10 شوال 1369 ق/ 4 مرداد 1329) چنين نوشته­اند:«...چند روز است كه از اطراف به وسيله مكاتيب و تلگرافات به من شكايت از فرقه ضاله بهائيه مي­كنند. از جمله مكتوبي است كه از اطراف كرمان رسيده و تلگرافاتي است كه از اليگودرز مخابره و رونوشت به حقير داده­اند.مكتوبي هم امروز از جانب مستطاب ثقه الاسلام آقاي حاج شيخ محمد مصدرالاموري كه در اليگودرز است رسيده . چنين معلوم مي­شود كه بخشدار و ساير روساي ادارات از فرقه ضاله بهائيه حمايت مي­كنند... لذا عده­اي از مسلمين آنجا به تلگرافخانه متحصن شده­اند. خواهشمند است ... جناب اشرف آقاي نخست وزير را ملاقات كنيد و مطلب را به ايشان برسانيد كه هر چه زودتر قضيه را فيصله دهند كه منجر به نزاع و مقابله و خونريزي نشود...»

كمتر از دو ماه بعد باز در نامه به آقاي فلسفي، ضمن يادآوري شرارتهاي بهائيان ، وعده­هاي مقامات دولتي را منافقانه دانسته و با ياس از نتيجه اين اقدامات،مذاكره با آنها را بيهوده شمردند:«ايجاد نفوذ و تقويت اين فرقه از روي عمد و قصد است نه خطا و سهو و تظاهراتي كه نادرا [ از سوي دولت] مشاهده مي­شود بر عليه آنها، فقط و فقط تظاهر و اغفال  است. نه حقيقت. و اين دستگاه يا آلت  صرف  و متحرك بدون اراده و اختيار است يا به غلط، مصلحت مملكت را در تقويت و موافقت منويات آنها تشخيص داده يا بعض چرخ هاي آن ، مصلحت شخصيه خود را بر مصلحت مملكت ترجيح مي­دهند. به هر تقدير مذاكرات در اين موضوعات را لغو و بيهوده مي­بينم. لذا ابدا در اين موضوعات و غير اين موضوعات ، مطلبي ندارم.»

تبليغات بهائيت در اين سالها، با وجود وعده مثبت مسئوولان ، همچنان ادامه داشته و موجب درگيري­هاي خونين آنها با مسلمانان در اغلب شهرها مي­شد. زيرا بسياري از مسؤولان ذيربط يا بهائي بودند و يا اين كه آشكار و نهان از بهائيان حمايت و يا دست كم، نسبتا  فعاليت آنان ساكت و بي تفاوت بودند. در همان حال، مسؤولان شهرباني از منابر افشاگرانه برخي روحانيون، به بهانه« تحريكات ضد بهائي» اظهار نگراني كرده و خواستار «اقدامات شايسته» از سوي مركز بر ضد آنان مي­شدند! در اثر همين تعلل ها و تباني ­ها ،جسارت بهائيان تا بدانجا كشيد كه – به گفته دكتر جزايري، وزير فرهنگ  رزم آرا- احمد يزداني، مبلغ مشهور بهائي، طي نامه­اي به مرحوم بروجردي، ايشان را دعوت به پذيرش آيين بهائيت نمود!

پي نوشت­ها:

1.منظور سپهبد حاج علي رزم آرا است. 2.خاطرات و مبارزات حجه الاسلام فلسفي، تهران: مركز اسناد انقلاب اسلامي، 1376، صص  189-3، 188 . خاطرات و مبارزات حجه السلام فلسفي. تهران: مركز اسناد انقلاب اسلامي، 1376 ، ص 4، 188. منظور الاجداد، پيشين، صص 475- 5، 472 . بهائيت چگونه پديد آمد ؟ نورالدين چهاردهي، چاپ و انتشارات آفرينش، 1369 ، ص 290.

منبع: ويژه نامه ايام