بهائیت در ایران : یکی از نشانه‌های جالب توجه درباره‌ی مسلک شیخیه که همسویی پیشوایان شیخی را با دشمنان شیعه به خوبی نشان می‌دهد، تمجیدهای محمود آلوسی (مفتی بغداد) از سران شیخی و بابی‌ها می‌باشد. اما به راستی، کسی که شیعیان را بخاطر دوستی اهل بیت (علیهم السلام) تکفیر می‌کرد و از قتل‌عام آنان خشنود شد، چرا باید مرید غالیان و مدعیان مهدویت دروغین شود؟!

بهائیت در ایران : اين كه چرا و چه طور يهوديان جديد الاسلام در گرويدن به «صوفيه» و «شيخيه» و تشكيلات استعماري «بابيه» و «بهائيه» انتخاب شدند، و چه مهمي را براي دول استعماري تأمين مي كردند، بايد از آن زمان شناسائي كنيم كه «وهب ابن مبنه» و «كعب الاحبار» يهودي براي تحريف اسلام با موهومات و افسانه هائي كه «اسرائيليات» نام گرفت، به ظاهر مسلماني اختيار كردند تا با قصه هاي اساطيري و خرافات الحاقي به اسلام، امتيازات آسماني آخرين دين نسخ كننده ي اديان را از ميان برده، آن را با يهود و تورات هم پايه سازند. مهم تر راه را براي هر ايراد و خرده گيري و اشكال تراشي خيالي بر اسلام هموار نموده، سپس خود به وسيله تكرار عملكرد سياست سياه خود به تخريب اسلام بپردازند. 

بهائیت در ایران : تفکر شیخیه زیربنای اعتقادی بابیه و بهائیه شد .پیشوایان مسلک شیخی (خصوصاً کاظم رشتی)، با بر پا کردن اختلافات مذهبی بین شیعه، مورد احترام خاص و حمایت مقامات سنّی مذهب متعصب عثمانی بودند. از این‌رو در جریان حمله‌ی نیروهای عثمانی به کربلا و کشتار چهار هزار نفر از شیعیان، خانه‌ی کاظم رشتی در امان بود؛ کشتاری که بعدها کریم‌خان کرمانی از آن، به عنوان عذاب الهی برای علمای شیعه یاد کرد!

بهائیت در ایران : دایی میانی باب (ملقب به خال أعظم) به همراه شش بابی دیگر که در غائله‌ی بابیه نقش فعال داشتند، در سال 1266 ق در تهران اعدام شدند. اما بهائیانی که امروزه از اعدام این مفسدان و جانیان، به عنوان سند مظلومیت تاریخی خود یاد می‌کنند، گویا توطئه‌ها، شورش‌ها و برادرکشی‌های خونینی که اسلاف خود رقم زدند را به دست فراموشی سپرده‌اند.