بهائیت در ایران : مدعی پیامبری بهائیت، پس از تبعید به عراق، به پیشکاری جانشین علی‌محمد شیرازی پرداخت البته با هزاران توجیه غیر معقول به برادر خود که دیگر در قامت جانشین باب بود قبولاند که باید در انظار کمتر ظاهر شده و کارها را به او بسپارد . صبح اَزل نیز سرانجام به خاطر خیانت برادر، امر به تبعید او به سلیمانیه ( یکی از استانهای کرد نشین عراق ) می‌کند و حسینعلی نوری تصریح می‌کند که اگر "مصدر امر" اجازه‌ی بازگشت نمی‌داد، برنمی‌گشت. اما بدون شک، ماجرای تعبید حسینعلی نوری و رفتار دوگانه‌ی او، خود حکایت از ادعاهای دروغینش دارد.

بهائیت در ایران :آتش غائله‌ای که جمعی از دراویش اغتشاش‌گر، به بهانه‌ی بازداشت یکی از اعضایشان روشن کرده بودند، نتیجه‌ای جز شهادت و زخمی شدن تعدادی از مأموران نظم و امنیت و تخریب اموال شخصی و عمومی نداشت. در این میان، کانال‌های خبری بهائی، با تکرار مواضع خود به جای محکومیت این اقدامات هنجارشکن، همسو با رسانه‌های معاند به حمایت از اغتشاش‌گران پرداخته‌اند.

بهائیت در ایران : لحن نقد گونه ی عبدالبها در نامه به عمه خانم و دعوت او به پذیرش امر بهاءالله با عبارت پردازی‌های ادبی که به قصد تفاخر و به رخ کشیدن سواد و نثر ادیبانه در نزد عمه (که خود ادیبی اریب بوده)، گه گاه عمه خانم را علیرغم صبر و حوصله، از کوره به در برده کنایه هایی به او زده اند تا نشان دهند اغلب عبارات او صرف نظر از بی پایگی محتوایی از سلاست و فصاحت و استحکام و صحت ادبی هم خالی است.

بهائیت در ایران : کانال خبری تبلیغی تشکیلات بهائیت، از نهاد رهبری این فرقه نقل قول کرده ، "نژادپرستی  یکی از عوامل جلوگیری از استقرار صلح عمومی است" . اما به راستی، اگر نژادپرستی سدّ و مانعی در راه استقرار صلح عمومی است، پس پیشوایان بهائیت و پیروی از آنان نیز خود به عنوان سدّی بزرگ در راه تحقق این آرمان بزرگ است.

در این بیانیه می‌خوانیم: «نژاد‌پرستی که يکی از زیان‌بار‌ترين و مزمن‌ترين مفاسد و شُرور است، سدّی عمده‌ در راه استقرار صلح می‌باشد. نژادپرستی چنان هَتک حرمت شرم‌آوری نسبت به مقام انسان است که به هیچ دلیلی و تحت هیچ شرایطی نمی‌توان آن را توجیه نمود. تبعیض نژادی، ظهور استعدادهای نهفته و بی‌کران قربانيانش را معوّق و عاطل می‌سازد، مرتکبینش را به فساد و تباهی می‌کشاند و پیشرفت‌ انسان را مختل می‌کند. فایق آمدن بر این مشکل، مستلزم پذیرفتن یگانگی نوع بشر و تنفیذ آن از طریق اقدامات قانونی مناسب در سراسر جهان است».[1]
به جملات و گزاره های بدقت تامل کنید و آن را در کنار گزاره های زیر قرار دهید ک

همچنان که پیامبرخوانده‌ی این فرقه، غیر بهائیان را حیوان دانسته است [2]، تُرک‌زبانان را قاتل و وحشی خطاب کرده [3]، مردم سوریه را نحس خوانده [4] و جانشین غرب‌زده‌ی او عبدالبهاء، مردم سیاه‌پوست آفریقا را به حیوان و پست‌تر از آن تشبیه نموده [5] و اروپائیان را به گاو تشبیه کرده است.[6]
بنابراین اگر نژادپرستی سدّ و مانعی در راه استقرار صلح عمومی است، پس پیشوایان بهائیت و پیروی از آنان نیز خود سدّی بزرگ در راه تحقق این آرمان است.

واینکه : پیشوایان این فرقه، جزء نژادپرستان بزرگ تاریخ به شمار می‌آیند.

پی‌نوشت:
[1]. به نقل از کانال‌های خبری تبلیغاتی تشکیلات بهائیت.
[2]. ر.ک: حسینعلی نوری، بدیع، تهران: مطبعه آزادگان، ص 213.
[3]. ر.ک: اسدالله فاضل مازندرانی، اسرالآثار خصوصی، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 124 بدیع، ج 2، ص 154.
[4]. ر.ک: فاضل مازندرانی، اسرار الآثار، جلد 5، صفحه 200؛ به نقل از شبکه‌های مجازی بهائیت.
[5].عباس افندی، خطابات، لانگنهاین آلمان غربی: لجنه ملّی نشر آثار امری به زبان‌های فارسی و عربی، 127 بدیع، ج 2، ص 237.
[6]. محمود زرقانی (دستیار و سفرنامه‌نویس عباس افندی در سفر اروپا و آمریکا)، بدایع الآثار، نسخه‌ی الکترونیکی، ج 2، ص 24.